Historia obiektu związana jest z budową sieci wodociągowej w Zakopanem, którą zaprojektował w 1904 r. inż. Ignacy Radziszewski z warszawskiej firmy Drzewiecki-Jeziorański. Według projektu zbiorniki wody przewidziano w Kuźnicach i pod Capkami. Budowę rozpoczęto w 1905 r. Wykonawcą prac, którymi kierowali kolejno inżynierowie Stanisław Horoszkiewicz i Michał Kornella, było przedsiębiorstwo Zygmunta Rodakowskiego ze Lwowa. Sieć wodociągowa poprowadzona została głównymi ulicami Zakopanego: Zamoyskiego, Krupówkami, Witkiewicza, Jagiellońską, Chramcówkami, Nowotarską i Kościeliską, a zasilały ją dwa ujęcia: istniejące już w Kuźnicach i nowe – „Pod Capkami”.
Zbiornik został wzniesiony w 1906 r., o czym świadczy data na drzwiach. Projekt wykonał Franciszek Chudoba, jeden z kierowników budowy wodociągu.
Komisyjne przejęcie przez władze gminy wodociągu od wykonawcy nastąpiło 21–22 października 1908 r., co umożliwiło podłączanie się do niego indywidualnych odbiorców.
Architektura obiektu reprezentuje historyzm i doszukać się w niej można elementów tzw. stylu arkadowego. Uproszczenia charakterystyczne dla budowli technicznych nadają jej pewien rys modernistyczny. [Z. Moździerz: Historia wodociągów i kanalizacji (1895–1992) [w:] Zakopiańskie wodociągi i kanalizacja 1905–2005. Pod red. Jerzego M. Roszkowskiego. Zakopane 2006, s. 13–178]
