Historia obiektu związana jest z budową sieci wodociągowej w Zakopanem, którą zaprojektował w 1904 r. inż. Ignacy Radziszewski z warszawskiej firmy Drzewiecki-Jeziorański. Wg projektu zbiorniki wody przewidziano w Kuźnicach i pod Capkami. Budowę rozpoczęto w 1905 r. Wykonawcą prac, którymi kierowali kolejno inżynierowie Stanisław Horoszkiewicz i Michał Kornella, było przedsiębiorstwo Zygmunta Rodakowskiego ze Lwowa. Sieć wodociągowa poprowadzona została głównymi ulicami Zakopanego: Zamoyskiego, Krupówkami, Witkiewicza, Jagiellońską, Chramcówkami, Nowotarską i Kościeliską, a zasilały ją dwa ujęcia: istniejące już w Kuźnicach i nowe – „Pod Capkami”. Ostatecznie jeszcze w 1905 r. eksperci opowiedzieli się za zbiornikiem wyrównawczym na Antałówce. Obiekt został wzniesiony w 1906 r., o czym świadczy data na frontowej elewacji. Projekt wykonał w marcu tegoż roku Emil Mazurski jeden z kierowników budowy wodociągu.
Komisyjnie przejęcie przez władze gminy wodociągu od wykonawcy nastąpiło 21-22 października 1908 r., co umożliwiło podłączanie się do niego indywidualnych odbiorców.
Architektura obiektu reprezentuje historyzm i odszukać w niej można elementów tzw. stylu arkadowego. Uproszczenia charakterystyczne dla budowli technicznych nadają jej pewien rys modernistyczny.